WN48-พระยอดธง หลวงพ่อพระใส รุ่น"บารมีพ่อ" วัดโพธิ์ชัย จ.หนองคาย ปี52

หลวงพ่อพระใสเดิมประดิษฐานที่เมืองเวียงจันทน์ ประเทศลาว ก่อนจะถูกอัญเชิญลงมาที่เมืองหนองคายในสมัยกรุงธนบุรี โดยมีเหตุการณ์อัศจรรย์เกิดขึ้นระหว่างการขนย้าย:

ในระหว่างการล่องแพจากเวียงจันทน์สู่หนองคาย เกิดพายุรุนแรงจนทำให้พระสุกตกลงไปในน้ำ บริเวณนั้นจึงได้ชื่อว่า "เวินสุก" และพระสุกจมอยู่ในน้ำจนถึงปัจจุบัน

เมื่อถึงหนองคาย หลวงพ่อพระใสได้แสดงปาฏิหาริย์จนเกวียนที่ใช้ขนย้ายหัก ทำให้ไม่สามารถนำท่านลงไปกรุงเทพฯ ได้ จึงประดิษฐาน ณ วัดโพธิ์ชัยจนถึงปัจจุบัน

ปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้น

หลวงพ่อพระใสได้รับการยกย่องว่าเป็นพระพุทธรูปที่มีความศักดิ์สิทธิ์และสามารถปกป้องคุ้มครองผู้บูชาได้:

เหตุการณ์ฟ้าผ่า: หญิงวัย 51 ปี ชาวหนองคาย ถูกฟ้าผ่าขณะนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ แต่รอดชีวิตมาได้โดยมีรอยแผลไหม้ที่คอ ส่วนองค์หลวงพ่อพระใสที่ห้อยคอไม่เป็นอะไรเลย

อุบัติเหตุเครื่องบินตก: ในปี 2523 เครื่องบินของบริษัทเดินอากาศไทยประสบอุบัติเหตุ แต่ผู้โดยสารสองท่านที่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลย หนึ่งในนั้นคือคุณศักดิ์ดา อัครเมธาทิพย์ อดีตผู้บัญชาการเรือนจำจังหวัดหนองคาย ซึ่งได้บูชาหลวงพ่อพระใสจำลองขนาด 5 นิ้วติดตัวไปด้วย

ประสบการณ์ “ห้อยหลวงพ่อพระใส ฟ้าผ่าไม่ตาย”

เป็นหนึ่งในเรื่องเล่าที่ถูกถ่ายทอดกันปากต่อปากในหมู่ชาวพุทธ โดยเฉพาะผู้มีศรัทธาใน “หลวงพ่อพระใส” พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองหนองคาย ที่ประดิษฐานอยู่ ณ วัดโพธิ์ชัย จังหวัดหนองคาย

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับชายคนหนึ่งที่เดินทางไปพักที่จังหวัดหนองคายและได้เข้าไปนอนในศาลาวัดโพธิ์ชัยซึ่งเป็นที่ประดิษฐานของหลวงพ่อพระใสโดยตั้งใจจะมานมัสการและขอพรระหว่างคืนนั้นเกิดพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรงมีฟ้าผ่าลงมาบริเวณวัดอย่างแรงจนเสียงดังสนั่นหวั่นไหวแต่ชายผู้นั้นกลับไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยทั้งที่อยู่ในบริเวณเดียวกับที่ฟ้าผ่าจนหลายคนต่างตกใจและยืนยันว่าฟ้าผ่าลงใกล้จุดที่เขานอน

เมื่อฟ้าสงบลงเขาเล่าว่ารู้สึกเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างมาห่อหุ้มร่างกายรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยแม้เสียงฟ้าจะดังจนแทบใจหายแต่เขากลับหลับอย่างสงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช้าวันรุ่งขึ้นจึงได้ทราบจากชาวบ้านว่ามีฟ้าผ่าต้นไม้ใหญ่หลังศาลาแตกออกแต่ไม่มีผู้ใดบาดเจ็บเลยแม้แต่คนเดียว

หลายคนเชื่อว่าที่เขารอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์นั้นเป็นเพราะบารมีของหลวงพ่อพระใสที่คุ้มครองเขาไว้โดยเฉพาะเมื่อเขาเข้ามาขอพักในพื้นที่วัดด้วยความศรัทธาจริงใจ